[Gorin]

Próba Yamakasiego spełza na niczym, nabawił się tylko lekkiego bólu w kolanie. Chociaż drzwi wyglądają na stare, są mocne.
Reszta osób z zaciekawieniem przyglądała się poczynaniom Japończyka.

[ReX™]

Poczułem ból w nodze. Konkretniej w kolanie. Oparłem się o ścianę i myślałem jak to otworzyć. Az w końcu wpadłem na pomysł. Podszedłem do drzwi po raz drugi kulejąc. Nogę podłożyłem pod drzwi i zawołałem innych pytając czy mi w czymś pomogą. Oby pomogli bo czuję niebezpieczeństwo.

[kozzunia]

Patrze ze zdziwieniem na Japończyka, po czym podchodzę i odpycham go z pogarda. naciskam klamkę.

[ReX™]

Patrząc nerwowo na Bickenbach'a, który mnie popchnął odwzajemniłem mu się tym samym ruchem. I Krzyknąłem z bólu, po czym warknąłem na całe gardło wstając na równe nogi i idąc w stronę drzwi. Spojrzałem na podłogę i z całej siły walnąłem lekko kontuzjowaną nogą w ziemię. Po chwili czułem jak złość się we mnie gotuje. Pamiętaj. Możesz wygrać masę szmalu i się zemścić. Pamiętaj.

[kozzunia]

-weź się odwal! ja chce stad jak najszybciej wysc! - zimny pot zalał moje czoło, dało się poznać, ze ciasne, zamknięte pomieszanie przypominało o tym, gdzie się znajduje

[Exilion]

Patrzę. na nieudaną próbę szarży na drzwi Yamakasiego. Gdy następuję kłótnia wtrącam się:
-Spokojnie Panowie jeszcze nadejdzie odpowiednia chwila żeby się pozabijać, na razie możemy chyba współpracować ?

[{VeTeR}]

- to moze niech kazdy otworzy jedne drzwi, a potem popatrzymy i podejmiemy decyzje czy idziemy razem czy kazdy idzie gdzie chce - mowie glosno i podchodze do drzwi nakrzeciw tych najbardziej obleganych, zewnetrzna czescia dloni dotykam kilkaktornie klamke zeby sprawdzic czy nie jest ani goraca ani pod napieciem.

[Gorin]

Gdy Hans nacisnął klamkę, drzwi otworzyły się bez najmniejszych oporów. Za nimi ukazał się ciemny tunel. Tak ciemny, że nie widać by było końcówki nosa, gdyby do niego wejść.
Gdy Artiem dotknął klamki przeciwnych drzwi, te... Rozsypały się. Został z nich popiół. Z pozostałymi stało się to samo. Nie było już po nich śladu, nie zostały nawet framugi.
Mieliście dwa wyjścia. Albo skierować się w ciemność, albo zostać w pokoju, czekając na śmierć.

[{VeTeR}]

- zapowiada sie jak w metro 2033 - usmiecham sie. podchodze do otwartych drzwi, staje przed progiem i daje krok w ciemnosc

[ReX™]

Lepiej poczekać na reakcje towarzyszy.

[Exilion]

Podchodzę do otwartych drzwi, biorę głęboki oddech i wchodząc mówię:
- Oby nie było tak źle jak na to wygląda.

[kozzunia]

Po łatwym otwarciu drzwi postanowiłem trzymać się ekipy.

[ReX™]

Idę pewnym krokiem z grupą.

[Gorin]

Gdy weszliście do tunelu, czy może też korytarza, ciężko było zobaczyć co to dokładnie jest, co rusz potykaliście się o siebie. Ale nie musieliście długo się męczyć, po przejściu kilku metrów, trafiliście na pustą przestrzeń. Było w miarę jasno. Jak w nocy, przy pełni księżyca. W okół panowała absolutna cisza, słyszeliście tylko krew krążącą w waszych żyłach. Jednostajne, przyspieszone bicia serc.
Przed wami rozciągała się droga usłana różnymi kamieniami, jedne mniejsze - okrągłe, drugie większe i bardziej ostre. W około nie było żadnych drzew, krzewów. Kompletnie nic.
W dali zdało się coś błyszczeć...