Napisałem w niewłaściwym dziale. Proszę wybaczyć, szukałem tematu developerskiego samego programu.
Zawiłość interfejsów użytkownika jest bardzo częstym powodem nieużywania pewnych programów. Developerzy skupiają się na usprawnianiu komponentów, zapominając często o komforcie użytkowania i optymalizacji interfejsu do konkretnych potrzeb.
Interfejsy typu menu główne, w nim kilkadziesiąt rozwijanych pozycji, wiele z nich z własnymi sub odchodzą do przeszłości. Po znalezieniu i wybraniu ukazuje się okno i dopiero w nim ustawiamy konfigurację narzędzia czy efektu. Prawie każdy program w swojej wersji początkowej był prosty w obsłudze i intuicyjny, w miarę rozwoju pozycji i opcji menu przybywało i znalezienie tego, czego szukamy zajmuje czasem kilkanaście minut.
Na początku pracy użytkownik niech poinformuje program, co zamierza robić, czyli wybiera odpowiednią zakładkę lub ikonę. Zakładki grupują powiązane ze sobą czynności znajdujące się zwykle w różnych miejscach menu. Jeśli wybierze korekcję fotografii, niepotrzebne mu są w danej chwili narzędzia do rysowania czy tekstu. Bardzo potrzebne są suwaki koloru/kontrastu/jasności, filtry wyostrzania/wygładzania, narzędzia selekcji, retuszu i geometrii. To one zostają widoczne w toolboxie. Gdyby chciał użyć tekstu, zawsze będzie on dostępny w ogólnym menu.
Dobrym przykładem jest wspomniana korekta geometrii (perspektywa itp.). Z nią nieodłącznie związana jest siatka. Obecnie wybieramy konfigurację siatki w menu Obraz, a włączamy ją w Widok. Równie dobrze możemy szukać tych ustawień w Narzędziach, Oknach czy Edycji. Po wprowadzeniu zakładek wszystkie te ustawienia są dostępne jednocześnie, w jednym miejscu przestawiamy tryb perspektywa/obrót/ukos/skalowanie, konfigurujemy obie siatki, włączamy je i wyłączamy, a także docinamy obraz.
Angielskiego używam z doświadczenia aby uniknąć domysłów, co może znaczyć w tym lub innym programie opcja "Prz. do prz. w prz." i podobne

Witam, używam programu GIMP 2 od niedawna, lecz nie jest to pierwszy edytor, na którym mam przyjemność pracować. Nie zamierzam pisać o przyzwyczajeniach ani porównaniach.

Sprawa nadrzędna: z menu File absolutnie powinna być usunięta pozycja Overwrite original, a jeśli musi tam być, to przynajmniej powinnien wyświetlić się dialog potwierdzenia. Umiejętności zdobywa się z wiekiem, zniszczenie cennego pliku może na zawsze zniechęcić adepta fotografii czy grafiki i zrobić z niego amatora denaturatu. Taka prawda.

W oknie ustawień Preferences są bardzo cenna opcje Save tool options on exit i Save tool options now. Proponuję rozszerzyć zapis konfiguracji o Save as, czyli zapis wielu konfiguracji i możliwość używania ich jako presetów do różnych zadań.

Siatka korekcji perspektywy, rotacji i deformacji. Domyślna siatka deformuje się wraz z obrazem, więc nie stanowi punktu odniesienia dla korygowanego obrazu. Czy istnieje możliwość wyłączenia jej lub ustawienia statycznej, tego jeszcze nie wiem, jednak jestem zdania że jako standardowe ustawienie siatka powinna być stała, deformacja jako opcja. Ustawienie dodatkowej siatki z menu i wyświetlanie dwóch jednocześnie jest dość męczące dla wzroku.

Umożliwienie zapisu wspomaganych formatów z okna submenu Save as zamiast informacji, że zabłądziliśmy. Nawet zdeklarowani artyści liczą czas. Jeśli pliki .jpg czy .png otwieramy z pozycji Open, nie Import, więc ich zapis niech będzie analogicznie przez Save. Popularyzacja standardu .xcf w explorerach grafiki to osobny temat, nie może on przywoływać skojarzeń z uporczywym lansowaniem w systemach Windows zapomnianych już prawie formatów .wmv i .wma.